Mga ginagawa ng isang agent na malapit ng magresign















babae sa may gulod.;)
















summer naaaa~~~~















flower kuno.:)
















uhm, wala lang.:)

ilang days na lang~~~malapit na akong umalis sa pasistang combergis.:D

Para sa Lalaking may Isang Libo't Isang Tawa at Kwento

Hindi mo inda ang tingin at sabi ng iba
Hindi mo naman hinihiling ang kanilang pagsamba.

Sa bawat halakhak na pinadadala mo sa hangin,
Pansin ang paglabas ng iyong hindi na mapuputing ngipin.
Sa bawat istoryang iyong binubuhay,
Pansin ang kagalakan ng ibang taong naghihintay.

Subalit, sa lahat ng atensiyong iyong nakakalap,
May isang nagmamasid sa iyo--ngumingiti at nangangarap;
Sa susunod na umalingawngaw ang tawa mo sa hangin,
Sana ay dahil sa pagkatuwa sa akin.
At sa susunod na mamutawi ang kwento sa iyong bibig,
Sana ay pagbuhay sa ating pag-ibig.

Ngunit, alam ko namang hindi lamang magiging akin ang iyong tawa't istorya,
May ibang naghahangad na ito'y mapasakanila.
At kapag dumating na ang pagkakataong ito,
Babasahin ko ang tulang sumubok ikahon ang mga alaala mo.
Makikinig sa hanging nagdala ng halakhak mo.
Alalahanin ang mga istoryang binuhay mo.
At muli, ngingiti't mangangarap ako.
Na ako, ako na nga, ang laman ng iyong tawa't kwento.

Una't Huli

Ang tagal ko nang hinahanap ang kantang 'to ng Color It Red, Ang Una't Huli. At salamat naman, nahanap na rin ng kaibigan ko yung album nila, Greatest Hits ng Color It Red. Salamat din sa blogggie ni Paeng, aktuali naresearch ko lang bloggie niya kasi may lyrics ng kantang to. Eto na pala ang kanta, ang kantang nagpapaalala sa akin ng nakaraan...








Nandito ako
parang tangang
napatunganga sa iyo.
Sana'y di mahalatang
tumutulin ang tibok ng puso
dahil sa isang halik mo -
ang una't huli,
hindi na mauulit pang muli.

Dampi ng labi mo
may init na
kumakalat sa ulo
dinuduyan ang paa,
lumulutang lutang
parang saranggolang putol
dahil sa halik mo -
ang una't huli.
hindi na mauulit pang muli.

Huwag mo sanang mapansin
na nag-aalab lamang para sa iyo

Nandito ako
isang gagang
di mapakali sa iyo
di makalapit
at kinukubli sa hangin
ang tibok at ngiti ng puso
ang una't huli,
hindi na mauulit pang muli.

Huwag mo sanang mapansin
na nag-aalab para sa iyo
na nag-aalab para sa iyo
O, ang una't huli,
hindi na mauulit pang muli.

Nandito ako
parang tangang
napatunganga sa iyo.
Sana'y di mahalatang
tumutulin ang tibok ng puso
dahil sa isang halik mo -
ang una't huli,
hindi na mauulit pang muli.

Huwag mo sanang mapansin
na nag-aalab para sa iyo
na nag-aalab para sa iyo.
O, ang una't huli,
hindi na mauulit pang muli.

Ito ang una't huli,
hindi na mauulit pang muli...

words and music by S. Salazar performed by Color It Red

Hedgehog Skin

Hedgehogs are easily distinguished by their spines, which are hollow hairs made stiff with keratin. Their spines are not poisonous or barbed and, unlike the quills of a porcupine, cannot easily be removed from the animal. However, spines normally come out when a hedgehog sheds baby spines and replaces them with adult spines around the first year. When under extreme stress or during sickness, a hedgehog will lose spines.




A defense that all species of hedgehogs possess is the ability to roll into a tight ball, causing all of the spines to point outwards. However, its effectiveness depends on the number of spines, and since some of the desert hedgehogs evolved to carry less weight, they are much more likely to try to run away and sometimes even attack the intruder, trying to ram into the intruder with its spines, leaving rolling as a last resort. This results in a different number of predators for different species: while forest hedgehogs have relatively few, primarily birds (especially owls) and ferrets, smaller species like long-eared hedgehogs are preyed on by foxes, wolves and mongooses. (source: http://en.wikipedia.org/wiki/Hedgehog)


Funny with hedgehogs, they're only good in doing one thing: their capability (and I would consider it as a talent) of defending themselves by rolling into a spiky ball.

In our world today, people are inclined to have more "talents". The more talented you are, the better. People who could do may tasks, like what super computers do, have more edge in getting jobs. Well, who would not want an employee who knows as many things as possible? Less people to hire, less money for salary.

BUT sometimes, a person who knows how to do many things does not necessarily mean he or she is an expert in doing all of those. He or she cannot really focus on what he or she must do, because there are so many options to take. The time in gaining knowledge from one thing takes a part of time off from learning another thing. The overall knowledge gained from these things sometimes is not adequate to finish tasks with high quality. Simply put, there's no specialization.

I am not saying that knowing too many things is bad, nor I say it is fully good. But isn't it better when you can do something and you're very good in doing it, than you know how to do several things but not really good in doing all of those?

I would admit, sometimes, I want to do loads of stuff. I wanna be a cowgirl. I wanna be a swimmer and diver. A painter may be. A vocalist or musician would be great also. But in wanting all of those talents and abilities, I am ending up doing things half-cooked. I must have to have focus on at least one thing and be good at it, be very good at it. I think that would be enough. ;)

I can't do everything. But if I can do great in something where someone cannot, and someone can do great in something that I cannot, that person and I can just team up and do those things. I believe that the whatever the finished product would be, it would be much much better. Two heads are better than one right? ;)

Thank you for our thesis advisers on teaching us non-acads stuff like what I'm just talking about here. Thank you for the passion, support and faith you have given to me and my partner. ;) And Sir Greg, thank you for telling us, "I want you guys to be successful!" You don't know how much inspiration you've given us with that statement. ;) And as you said, "It is good to build a 5$ circuit that will make you pass a subject, but it is much better to build a 5$ circuit that will save one life." :)

And for me...

Gotta focus.
Gotta find my forte.
Gotta find my hedgehog skin. ;)

Another day wasted.

WASTED.
WASTED.
WASTED.




















WASTED.

TIKBALANG

Tao ang pang-ibabang bahagi ng katawan, kabayo naman ang pang-itaas. Ang mahiwagang nilalang na nagliligaw sa mga manlalakbay, at upang matagpuan ng manlalakbay ang tamang landas, kailangang baliktarin niya ang kanyang suot na damit.
Ang parehong engkantong bumisita sa aking pagliliwaliw sa mundo ng panaginip noong nakaraang gabi...

Naibalita sa tv na may kumakalat na grupo ng mga tikbalang sa Muñoz, at unti-unting tinatahank ang daan papuntang Proj. 7, kung saan kami nakatira ngayon. Matapos mapanood ang nakagigimbal na balita, dali-dali kong sinara ang lahat ng bintana at pinto ng aming bahay. Hindi ko alam kung saan nagpunta ang mga kuya at ate ko, kaya ako na lang ang umako ng responsibilidad nila para alagaan ang mga nakababata kong kapatid at mga pamangkin. Hindi ko sila pinalalapit sa bintana man o pinto (pero sadyang makukulit sila at sinusubukan pa talagang buksan ang mga bintana). Maya-maya, may kumatok. Isang babaeng nagpapakilalang Tita Rosaura raw namin siya. (Sa realidad, wala talaga akong matandaang Tita Rosaura, pero dahil panaginip yun, hindi naman kami tumanggi na tita nga namin siya.) Si Tita Rosaura ay bihasa sa mga bulaklak, at may nalalaman siyang pananggalang sa mga tikbalang na nagkalat sa lugar namin. Binigyan niya kami ng isang kuwintas ng bulaklak at sinabing oras na nadikit iyon sa tikbalang, mawawala ito ng parang bula. Isinabit ng nanay ko ang kuwintas sa may pinto at nakaramdam kami ng kaunting paggaan ng loob sa proteksyong tangan ni Tita Rosaura.

Nang biglang may sunud-sunod na malalakas na katok ang narinig namin. Isang lalaking humahangos ang humihingi ng tulong kay Tita Rosaura dahil sa pag-atake ng mga tikbalang sa lugar nila. Hindi naman tumanggi ang aming tiyahin, sumama siya agad, at kasama ng aking nanay pati na ang lalaki, pinuntahan agad nila ang lugar. Habang nandun ang nanay ko at tiyahin sa lugar na may mga tikbalang, nakatulog ako sa paghihintay. Sa panaginip ko, ang lalaking humingi ng tulong kay Tita Rosaura ay isa palang tikbalang na nagbabalat-kayong tao upang makuha ang aking tiyahin at gawing sakripisyo sa kanilang ritwal. Pinatay nila si Tita Rosaura at inialay sa isang altar, habang ang grupo ng mga tikbalang ay nagdiriwang sa espektakulong nagaganap. Ang nanay ko naman ay sapilitang ginawang tikbalang. Pagkagising ko sa aking panaginip, pinuntahan ko agad ang aking tatay upang sabihin ang tungkol dito, dahil nararamdaman kong hindi lang ito panaginip, ngunit isang pangitain. Tiningnan ako ng tatay ko na parang natanggalan ako ng isang turnilyo sa utak, pero hindi naman niya binale wala ang mga sinabi ko.

Dumating ang nanay ko kasama ang lalaki, ngunit wala na si Tita Rosaura. Hindi ko na inungkat kung nasaan si Tita, dahil alam na alam ko na kung ano ang nangyari sa kanya. Binantayan ko ang bawat kilos nila, at napansing kong may pagkabalisa ang mga galaw nila. Pilit kinukuha na nanay ko ang mga nakababata kong kapatid at pamangkin pero hindi ko pinayagan, bagkus, pinapunta sa tatay ko. Sa hindi ko nalalamang dahilan, may salo-salong nagaganap sa may sala, at nandon ang aking ilang kamag-anakan. Habang nasa sala kaming lahat, napatunayan ko na hindi na nga tao ang nanay ko at ang lalaki. Nakita ko na hugis-tikbalang ang kanilang mga anino. Madali kong sinabi sa aking tatay ang aking natuklasan at agad na naniwala. Habang nag-iisip ng plano ang aking ama, tinawag ko ang aking kapatid at pinahanap ang bulaklak na binigay ng aming tiyahin na sinasabing panlaban sa mga tikbalang. Tinuro ng aking kapatid ang bulaklak sa may sulok, nakita niya kasing sinubukang hawakan ng aming ina ang bulaklak pero mukha siyang napaso. Humangos akong pumunta sa sulok at hinati sa dalawa ang kuwintas. Pinuntahan ko ang lalaki at idinikit sa kanyang balat ang kalahati ng kuwintas: unti-unting nawala ang lalaki. Matapos nitong mawala, nilapitan ko ang aking nanay at idinampi ang natitirang kalahati ng kuwintas sa kanyang kamay. Sa pagkakataong iyon, napaiyak ako sa unti-unting pagkalaho ng aking nanay. Ngunit bago siya tuluyang maglaho...

Nilapitan niya ang aking ama at dinampi ang bulaklak at nasindak sa nangyari. Unti-unti ring nawala ang aking ama. Isa na rin pala siyang tikbalang. Ang taong pinagsasabihan ko ng tungkol sa pagbabagong naganap sa aking ina at kina Tita at ng lalaki, ay isa na rin palang tikbalang! Bago naglaho ang tatay ko, tinanong ko kung bakit siya naging tikbalang. Aniya, "Ako mismo ang lumapit sa mga tikbalang upang gawin nila akong katulad nila...dahil isa na ring tikbalang ang tunay kong minamahal." At ang taong tinutukoy ng tatay ko ay hindi ang nanay ko.

Bago pa man tuluyang maglaho ang tatay ko, nilapitan niya ang isa kong tiyahin, si Ateng Glo, at katulad ng ginawa ng nanay ko sa kanya, ay dinampi ang nasabing bulaklak sa kanyang mukha. Tulad ng nangyari sa ina't ama ko, at sa lalaki, dahan-dahan ding naglaho si Ateng Glong.

At naramdaman kong nag-iisa ako, sa gitna ng salo-salo sa amin, sa gitna ng mga halakhakan ng mga tiyahin at tiyuhin ko.

Isa ito sa mga panaginip na hinding-hindi ko makakalimutan, isang pakikipag-uganayan sa mahigawang nilalang sa mundo ng panaginip.

At hanggang hindi ko pa nalalaman kung ano ang ibig sabihin, ay patuloy na babagabag at magiging laman ng aking malikot na imahinasyon...

FOCUS.

1. Don't let others distract you.
2. Assigned tasks should be finished on time, at the same time, quality should not be sacrificed.
3. DON'T DISTRACT OTHERS AS WELL.




FOCUS...



FOCUS...




FOCUS.

I'm just plain happy.



Happiness



Happiness is two kinds of ice cream
Finding your skate key, telling the time

Happiness is learning to whistle
Tying your shoe for the very first time

Happiness is playing the drum in your own school band
And happiness is walking hand in hand

Happiness is five different crayons
Knowing a secret, climbing a tree

Happiness is finding a nickel
Catching a firefly, setting him free

Happiness is being alone every now and then
And happiness is coming home again

Happiness is morning and evening
Daytime and nighttime, too
For happiness is anyone and anything at all
That's love by you.

Happiness is having a sister
Sharing a sandwich, getting along

Happiness is singing together when day is through
And happiness is those who sing with you

Happiness is morning and evening
Daytime and nighttime, too
For happiness is anyone and anything at all
Thats love by you. :)

Sana dumating ang panahon...

• na hindi na lang iisang anino ang bumabagtas ng daan ko pauwi.
• na kahit walang kumot sa malamig na gabi, may katawang nakadampi sa katawan ko na siyang pagmumulan ng init.
  
• na hindi na lang iisang tao ang nakasukob sa payong ko.
• na hindi lang ako ang matutuyo sa paggamit ng payong ko.
• na may kasama akong hihiga sa sunken garden habang umuulan.
• na may kasalo ako sa pagkain sa umaga, tanghali, gabi, kahit hindi masarap ang kinakain.
• na may mukhang tatambad sa akin pagsapit ng umaga.
• na may isang taong hindi mahihiyang hawakan ang kamay ko saan man kami magtungo, sino man ang kaharap namin.
• na hindi mangangakong mamahalin ako panghabambuhay, bagkus pinipiling mahalin ako sa bawat araw na dadaan.

One of the things I regret...

Never had a chance to say goodbye to John, my elementary MU (he was in 6th grade while i was in 4th grade, and yaz, aware na ako sa mga bagay na yun ng ganoong edad ;p ) and now my friend (thanks to Friendster, and after almost 10 years I found this guy again). He's in LA now, was surprised that he migrated jsut last week of August without even meeting me. He said it was a quick notice, he had just a week to prepare. He texted me, just to meet me one more time, coz it'd be a long time for us to see each other again, but apparently I didn't get it (I didn't even know he has a plan of migrating) for some unknown reason. Sigh. Will miss this guy... One great guy. Pag nagkita tayo, pareho na tayong gurang, may asawa, at may kiddies, ahihihi. I'll just cherish all those kilig moments with you when we were still young and innocent (but now, not anymore, haha), and hope you do, too. Naalala mo pa ba yung nangyari nung tumawag ka at si Papa nakasagot? Ahaha. Owell, dazlayp. ;) Take care though (Ingat sa mga chikabebis jan, I'm sure magiging kilabot ka ng mga Kana, ahahaha!).

Just remember, you'll always have a special place in my heart John, always. ;)

Sabi nga ni Kuya Germs...




















WALANG TULUGAN!!!
Argh. Another week of sleepless nights. *Sighs*

Taktaktak.

Ang tunog ng patak ng ulan sa sisidlan.
Taktaktak.
Parang hunghang na nakatunganga sa kawalan.
Hinihintay mapuno ang laman.
Inaabangan ang paggalaw ng mga kamay ng orasan.
Taktaktak.
Isang nunong nakapayong sa gitna ng karimlan.
Nagmamasid, nakikinig, nakikiramdam.
May dumaang sasakyan.
May taong naglakad sa katabing lansangan.
Kidlat at kulog ay sinabayan.
Isang orkestrang may himig
Ng pag-iisa. Taktak.
Ng kabaliwan. Taktak.
Ng kalungkutan. Taktak.

Patuloy ang pagbuhos ng ulan.
Lumalakas, humihina, ngunit hindi pa rin namamaalam.
Kaluluwang naghahanap ng karamay ay sinamahan.
Tila sinasagot ang mga katanungang bumabagabag sa kamalayan.
At ang nuno'y nakiisa sa lupang sumisipsip ng biyayang nilalaan.
Taktaktak.

















Salamat ulan.
Taktak.

A Series of Unfortunate Events

1. Lost wallet with my remaining salary, atm card, health insurance card, last copy of my grad pic and creative pose pics (pati sa classmates), my hand-written phone book, video city card, laking national card (and yes, almost 3 years din yun)
2. SHOULD have gotten my new atm card last Friday, but the pin number was not working yet, so I wasn't able to get it. Kamusta naman, lapit na sweldo.
3. Was planning to pass a lab report at the ECCE dept last Aug 12, Saburday, 12 nn, but wasn't able to coz I was in the office working my ass off. Planned to send it to a classmate and let him pass it, but wasn't able to coz there's no MS Office and even Openoffice there (can't be installed either) and I couldn't open the file to finish it.
4. 20% of the total grade of #3 will be deducted EACH day including holidays and weekends. Must be passed with signature of the ecce department, day and time of submission. Luckily, the dept is only open half day on saburdays. SHOULD pass this monday, highest possible score is 60%. And the passing score?60%. Kamusta naman dabah.
5. Went to a dental office near the office (and used my dental insurance). Dentist said there's a possibility for a root canal. 2K per root x 3 roots, so 6K overall. It's because my previous dentist didn't really do a good pasta job, some decay remained inside the pasta. Ugh. I hope that the dentist wouldn't have to do some root canal after I receive the xray results.
6. Arrived dripping-wet at the office two consecutive days (pati panty ko muntikan ng mabasa).
7. Newly-bought umbrella now ruined.
8. Hurt my thigh with a pair of pliers while fixing my umbrella.
9. Sipon sipon sipon. Clocked out early the past two days. Less work hours. Less salary.
10. Research mode not yet over.
11. Slept two hours a day for the past few days.
12. Butas ang wallet.
13. Haven't done any programming assignment due this week.

Help! I need somebody... Help! Not just anybody...Help! I need someone...Help~~~

The Five People You Meet in Heaven

Every little thing you do, big or small, has always an effect to somebody. A string connects each one of us: a person's action that happened in the past, is happening at the present, and will happen in the future, conscious or not, has a significant part to another person's life. AND the other person's life or death depends on that single action.

These are some of the insights I have gotten from the book "The Five People You Meet in Heaven". I can't remember who the author is, but he's the same author of "Tuesdays with Morrie". When I started reading the book, I just couldn't stop reading it until the end. It's the kind of book you'll definitely read in one sitting. In the story, the author described heaven as a situation where someone would understand all that happened in one's life, specifically those events that really bothered that person throughout his or her life and was not able to find the answers at the time when he or she was alive. The specific events may seem not significant at first, but as the person meets the five people who has been affected by that person's single action (conscious or unconscious) and realizes what his or her action has done to them, the person will then be enlightened, thus, the feeling of peace will blanket his or her soul. It's like being in a state of equilibrium: where there are no unbalanced forces crowding in one's mind about what one thought has happened and what really has happened. It's also like having a glimpse of God's view, where one knows and understands the string which connects everyone.

I really loved this book. Not the kind of religious books where someone is preaching you and you always nod and say "Amen". I recommend you read this (And I'm planning to buy and read it again) :)

grabbed it from a friend's bloggie...a very beautiful poem...

A Life That Matters

Ready or not, someday it will come to an end.
There will be no more sunrises, no minutes, hours or days.
All the things you collected, whether treasured or forgotten will pass to someone else.
Your wealth, fame and temporal power shall shrivel to irrelevance.
Your grudges, resentments, frustrations and jealousies will finally disappear.

So too, your hopes, ambitions, plans and to-do lists will expire.
The wins and losses that once seemed so important will fade away.
It won’t matter where you came from, or on what side of the tracks you lived at the end.
It won’t matter whether you were beautiful or brilliant.
Even your gender and skin color will be irrelevant.

So what will matter? How will the value of your days be measured?
What will matter is not what you bought, but what you built;
Not what you got, but what you gave.
What will matter is not your success, but your significance.
What will matter is not what you learned, but with what you taught.

What will matter is every act of integrity, compassion, courage or sacrifice
that enriched, empowered or encouraged others to emulate your example.
What will matter is not your competence, but your character.
What will matter is not how many people you knew, but how many will feel a lasting loss when you’re gone.
What will matter is how long you will be remembered by whom and for what.

Living a life that matters doest happen by accident.
It’s not a matter of circumstance but choice.
Choose to live a life that matters.

Author Unknown

Pers Taym

1. Kaninang papunta ako ng skul galing sa workie, sumakay ako ng MRT with my opismeyt Sarah. Dahil sa wala na kaming maupuan sa bandang unahan ng tren, inalok kami ni manong driver (as in driver ng MRT) na humawak sa upuan niya kasi wala na kaming estribo na mahawakan. Naexperience namin ang driver's view. Hangandaaaaa pala ng nasa unahan at nagadrive. Parang panaginip. Lahat ng bagay na bumubulaga sa akin dumadagdag sa kagandahan ng view. Ultimo kalawang ng riles, ang mga graba, mga daan na katabi, mga sasakyan, mga manong na naglilinis ng railings ng tren. Lahat-lahat. At sa pagkakataong iyon, nakaramdam ako ng kapayapaan ng loob sa gitna ng maingay at matuling pamumuhay ng lungsod...

2. Hindi ko alam na may sakayan ng UP pala pagkababang-pagkababa ko ng MRT sa Quezon Ave. Station. Basta puro damo yung daanan, tapos kailangang tumawid ng tulay papunta sa jeep mismo. May nakita kami ni Sarah Potpot na kakaiba at talagang nakagugulat. 'Kala nga namin nung una ay mga basahan ng mop, dagdag pa na kakulay nila ang MARUMING basahan ng mop. Nung nakita namin ng malapitan, mga lalaking kambing pala. Matapos naming magulat ni Sarah, sabay din kaming nandiri. Basta hindi sila nicey makita. Yung katawan kasi nila parang nababalutan ng maraming-maraming MARUMING dreadlocks. As in. May palagay nga ako na marahil pakiramdam ng mga kambing na yun eh tupa sila. NAGPAPANGGAP na tupa. ;) Pero para maiba, pinadreadlocks nila yung balahibo nila. Para mas astig. Pero ewwww parin. ;)

Sa Alaala ni Baby Spice

LSS (Last Song Syndrome) ako sa kanta ni Emma Bunton, Take My Breath Away. Naalala ko bigla nung nasa pantry kami sa opis ng mga opismeyts ko. Dahil sa "isfayci chikon" ni Ate, nabuksan ang usapan tungkol sa Spice Girls at napagkasunduan namin na maging "ISFAYCI GURLS": Aira as Ginger Isfayci, Sarah as Scary Isfayci, Armelle as Posh Isfayci, Liv as Sporty Isfayci, at ako as Baby Isfayci (Kati baby pa ato ;p ). In fairness, isfayci talaga ang chickon ni Ate. Ahehe. Eto nga pala ang kanta ni Baby Isfayci nung nagkahiwa-hiwalay na sila ng Isfayci Gurls.



Take My Breath Away
Written by Emma Bunton/Steve Mac/Wayne Hector

Yeah, if I told you how I feel about you
Would you say the same
And if I wrote it in a letter
Would you keep it or throw it away
I never thought I'd feel the way I'm feeling lately
When everything you seem to do
Just drives me crazy

Every waking day, you take my breath away
With every word you say
You take my breath away
You look at me that way, baby come what may
I hope that you'll always know
How to take my breath away
How to take my breath away




If you told me how you feel about me
Things I did not know
If you said you'd fill my heart with all your love
Until it overflows
I don't know the way you feel
But boy I'm hoping
I always used to hide away but now I'm open

Every waking day, you take my breath away
With every word you say
You take my breath away
You look at me that way, baby come what may
I hope that you'll always know
How to take my breath away
How to take my breath away




Take my breath away, take my breath away
Take my breath away
Every waking day, you take my breath away
With every word you say
You take my breath away
You look at me that way, baby come what may
I hope that you'll always know
How to take my breath away
How to take my breath away

Take my breath away, take my breath away
Take my breath away
Take my breath away
Take my breath away, take my breath away

PANIC MODE

Yez, panic mode na talaga ako. Andami-dami kong dapat gawin sa skul na hindi ko pa nagagawa. Nahihiya na ako sa pakner ko at siya ang sumasalo sa akin sa mga programming chuvanez namin. Hay.
At anong ginagawa ko ?
ITINUTULOG KO LANG.
Taenang buhay to o.
At taenang internet connection to, tinalo pa si Kuya Cesar sa kabagalan sa pagsasalita.
Will somebody kick my ass??!

Will Miss You Guys


Baby Bien

• A.K.A. Francis
  
• Ang halos lagi kong kasabay sa bus pauwi (kung papunta siyang Ortigas Ilalim)
• Mahilig sa musika tulad ko (Though mejo hindi siya tinatakwil ng musika, di gaya ko)
• Halos laging quota (stats!stats!stats!)
• Ang batang probinsiyano na tinuruan ko ng kamunduhan..este ng bagay-bagay tungkol sa Maynila (Kay gara-gara ng Maynila!)
  
• Forever benta ang popcorn and kabaklaan jokes ko (ang babaw mo p're ;p)
• "Matutuloy" raw kami kung hindi lang daw siya nagnight-shift (NOW what do mean by this baby?;p )
• Chemical eng'g (matakot ka!)
  

Aira

• Aira as Aira
• Kasabay kong nagsusunbathing ng magbuhos ang Diyos ng kabaklaan at katarantaduhan sa mundo
• Hindi ko lang kawave (11) kundi kawavelength pa (633nm), harharhar!
• Ang batang kulang ng 10 araw, in short, ABNOY! (sabay palipit ng leeg)
• Malaki ang hinaharap (literally and figuratively)
• Ang Dakilang Manggagaya (Persin!Perpisis!Laykley!Recentley!Understeynding!Verooo-nica!)
• One of the boys (at laging hinahabol ng boys)
• Biochemistry ang calling ng lola mo

Kristen

• Kristen as Kristen
  
• Ang kasabay ko pauwi kapag magkikita sila ng bf niya sa Monumento (uiiiii~)
• Ang babaeng natusok ang mata ng straw (tanga-tanga..hehehe)
• Epitome of the word WORKAHOLIC (1 full time job and 1 part time, kamusta naman?!natutulog ka pa ba???)
• Pumapasok ng may chikinini sa leeg, harharhar!

Mga walanghiya kayo, ganyanan na pala, iwanan na. Hmmf. Panight-night shift pa kasi eh. Lumalabas mga tunay niyong katauhan: takot kayo sa liwanag. Mga Aswang! Nagkakalat ng lagim sa gabi sa pamamagitan ng kanilang mga pamatay at malalamig na tinig, binibiktima ang mga walang muwang na business at household chuvanez sa kabilang panig ng daigdig! Harharhar...(Pindutin ang mga larawan para makita ang mga salarin)

Isa lang ang masasabi ko sa inyo: Mamimiss niyo ako. Pramis. Itusok niyo man sa chickenballs at squidballs ni Aling Tess sa tapat ng Jollibee.

Kalikot-Bloggie

Ayus. Dahil sa kung anu-ano ang pinag-iiba kong settings and attributes nitong bloggie ko eh, eh ayun, I ended up picking a new template and editing this bloggie again. Kamusta naman diba? Grrr.

Mata

Kumusta na
Nandyan ka pa ba
Wala na yatang ibang magagawa
Kundi tumawa

Nandyan pa ba
Mga alaala
Ang tanging bagay na naiwan
Sa 'ting dalawa

Wag nang paikutin ang isa't isa
Lahat ng bagay ay malinaw na
Di na rin kailangan pagpilitan pa
Di mo na kinakailangan pang magsalita

Nakita ko ng lahat ito
Pinahihiwatig ng mata mo
Salamat na lamang sayo

Nakita ko ng lahat ito
Pinahihiwatig ng mata mo
Salamat na lamang sayo

Kumusta na
Nandyan ka pa ba
Wala na yatang ibang magagawa
Kundi tumawa

Nandyan pa ba
Mga alaala
Ang tanging bagay na naiwan
Sa 'ting dalawa

Wag nang paikutin ang isa't isa
Lahat ng bagay ay malinaw na
Di na rin kailangang pagpilitan pa
Di mo na kinakailangan pang magsalita

Nakita ko ng lahat ito
Pinahihiwatig ng mata mo
Salamat na lamang sayo

Nakita ko ng lahat ito
Pinahihiwatig ng mata mo
Salamat na lamang sa'yo

Mata mo, mata mo, mata mo, mata mo...
---------------------------------------------

Kung nakita ko lamang sana ang mga mata mo.
At kung nakita mo lang din ang mga mata ko.
Baka hindi nagkaganito.
Baka hindi nagkaganiyan.
Baka.
Pero sa ngayon, mahirap na ang magbaka-sakali.
Sabi ko nga, ang mga alaala ay mananatiling alaala na lamang.
Gayunpaman, kung isang araw ay magkatagpo tayo, at magkatingan kahit saglit,
Sana makita mo ang dating nasa likod ng mga matang ito.
Sana makita ko ang dating nasa likod ng mga mata mo.
At mapagsaluhan, sa mga segundong yaon,
Ang mundong minsan ay ating inangkin, inari.

UPDATE for UPDATE's SAKE


Wala lang, nagpapalipas lang ng oras dito sa bahay, kadarating ko lang galing sa workie. Sinubukan kong magpraktis sa typingtest.com pero ayun, tinamad na ako. Ang labo kasi ng monitor ko eh. Pero nung nasa workie ako, natuklasan kong 37 WPM lang ang kaya kong i-type. Kamusta naman di ba? At kelangan pa namang above average typer ako sa workie para makuha ko lahat ang komento ng mga kupal na Kano kapag sila'y hindi kuntento sa serbisyong nakukuha nila sa aming mga kliyente. Hmmf.

Ano na bang mga kakaibang nangyari sa akin ng mga nakaraang araw? Hmmmz..

1. Kinagat ako ng daga sa daliri ko habang ako ay natutulog sa mataas na kama ng parents ko. Yez, I'm not kiddin. Napagkamalan yata akong keso at tinikman ako ng lintek. May 2 butas na marka ng ngipin ang naiwan sa daliri ko, at iniisip ko kung paano naging ganoon ang marka ng kagat niya samantalang 4 ang pangil niya. Apparently, yung kabilang side ng daliri ko ay kuko, at nakita ko ang galos ng 2 pangil ng gagong bubwit sa kuko ko. How interesting. Sabi nga ng tatay ko paduguin ko raw ng paduguin, kasi may rabies daw ang daga. Sa ngayon, pinagmumunihan ko kung paano ma-rabies ng daga...Katulad din ba nila ang asong may rabies na nakakagat, na nagiging asong ulol? Meron bang dagang ulol??? Please help me, hindi kaya ng level ng powers ko ang katanungang ito.

2. May nakausap akong skulmeyt at sinabi niyang maganda ang boses ko sa foney. Syemps, sabi ko, yan ang puhunan sa workie eh. Sinabi niya rin pala na karaniwan daw na ang mga magagandang boses ay kabaliktaran naman ang itsura sa personal. Wow, sabi ko, sana hindi na lang niya idinagdag ang komentong yun. Sinabi niya na sa boses ko, dapat magaling akong kumanta (Salamat sa paniniwala mo, pero mananatili lamang sa paniniwala yan). Ahehehe. Pero ginanahan akong kumanta kahit ayaw ng pagkanta sa akin. Hehehe. Miiiiiioooooooo~~~~~Lalalalalala~~~~~~

3. Hindi ko pa rin gamay ang assembly language ampotah. Hindi pala bago yun.

4. Namimiss ko na ang aso naming abnoy (tingnan niyo ang pix niya sa entry ko na MOOCH). Kahit na para siyang asong ulol sa pagsalubong niya sa akin sa sobrang excitement niya, na tipong puro galos ako pagkatapos, miss ko pa din siya. Nagtataka ka siguro kung nasaan na siya nagyon noh? Nasa malayong lugar na, sa may terrace namin sa 2nd floor. Nakikita ko na nga lamang siya tuwing umaalis ako na nakasilip sa may terrace. Naalala ko pa dati na nakakalusot pa siya dati dun at parang tambay na lalakad-lakad sa ibabaw ng bubong namin. Dahil macho na siya ngayon (at binata na), hindi na niya mapagkasya ang katawan niya sa siwang ng terrace. Tsk, you're growing Moochie, I'm proud of you.
There it goes up in the terrace, There it goes beyond the terrace, With no reason why, I barely see you Mooch, I barely see you Mooch, For you to see me down~~~

5. Inanay ang mga mahal kong libro sa Physics at Comp Eng'g. Taena talaga, ang mahal pa naman ng pagkabili ko run. Goodbye Tipler. Goodbye Circuits Chuvanez. Goodbye Turbo Pascal. At least nagamit kayong pagkain at bahay ng mga anay. Nagkaroon kayo ng silbi sa kahu-hulihan niyong pamamalagi dito sa mundo. Nawa'y maging mabuti kayong pataba sa mga halaman.

6. Napag-alaman ko na kapag tinanong ng lalaki sa kanyang asawang babae na parang kinukulam siya ng huli, siguradong mag-aalburuto ang babae at giyera ang magaganap. Hindi makakapasok ang mga anak sa pagpigil sa pagbabatuhan ng dalawa. Lalayas si babae. Bibigyan ng anak si babae ng perang pamasahe papunta sa isa pang anak ni babae. At kinabukasan, babalik si anak na nakasara ang pinto ng kwarto ng parentals, kakatok, at matutuklasang magkatabi ang parentals. Trust me, totoong nangyari 'to.


Wala na akong ibang maisip pa. Nanghahang na ang utak ko. Shetnez. Umiiral na naman ang katamaran ko. Hmmf. Bat-si muna ako. Bleh.

Ang Mahusay na Tagapagluto


Ang galing-galing talaga ng teknolohiya.
Pinabibilis ang mga dapat gawin.
Tulad na lamang ng microwave oven.
Biyaya talaga sa mga taong hindi marunong magluto, katulad ko.
Ilagay lamang ang iyong specialty(ulam na de-lata) sa microwavable plastic container,
Ipasok sa loob ng oven,
Pindutin ang timer, isa o dalawang minuto,
Maghintay...
At voila! instant-home-made-like-ulam.
Biyaya ngang talaga ang microwave.


Gusto kong matutong mag-cook~
(Kahit na wala kaming oven)
Gusto kong matutong mag-cook~
(Kahit na walang kuryente)
Mag-cook~~~cook~~~cook~~
Mag-cooooook~~~

Daddy's Girl

I used to be a daddy's girl. When I was a kid, I always wanted to be with my father. Always. And he, in return, would always try to be with me, if he had no things or work to be done. When I wanted to stroll at SM North, he would be the one to accompany me. He knew that I hate it when my mother would join us and try to comment on everything that I wanted to buy. That's very expensive, try this instead, this is much cheaper than that, and the quality is almost the same, blahblahblah. But my father would barge in and buy me what I thought and he thought was the best for me. He has an excellent taste on buying things of top quality. Never mind if it's expensive, as long as it is the best in line, go buy it. He would bring me to restaurants with the best food, just to give me a taste on how it felt eating in places like that. He would bring me to carnivals and amusement parks so I could have a good time. He would buy me branded shoes and clothes. Although, we're just a middle class family, he would always strive to provide us with the best, always the best. He was one heck of a guy, with many sidelines and transactions (there were so many that even our family couldn't remember all of them), always on the go. I was very proud that he's my dad, and I was proud that I was her daughter. Was.

I really couldn't figure out what happened, but as I got older, the pedestal where I used to see my father and look up to him slowly vanished. I changed. He changed. He was no longer the man who could bathe me for an hour, without me feeling uncomfortable or embarrassed. He was no longer the man I could hug and kiss whenever and wherever I wanted to. He was no longer the man I made cards for every father's day and his birthday. A wall between us emerged; a wall created and strengthened by my time and experiences away from him. We couldn't understand each other anymore. He often would scold me about the things I should and shouldn't do for my betterment. I often blamed him for being narrow-minded and preventing me to explore and learn from my own mistakes. It felt like I was the prodigal daughter amongst his children.

Just this morning, we had a big fight about my work. He didn't want me to continue my part-time job because of the schedule, since my shift starts at 5am. I've been working there for a month and a half, and every time I was about to leave for work, he would always start a fight about it. I understand that he is concerned with my safety, but I already have a commitment with the company I'm working for. And I'm just doing that to help out with my family's finances. But this morning, he didn't seem to comprehend my reasons. He blocked the door so I couldn't get out. It was really terrible, all the fighting and blaming part, throwing of cruel words. I cried a lot. And I was hurt. I knew he was, too. At the end, he finally decided to take me to work himself. We were very quiet then. Before we rode the cab, he bought me a pack of mentos and lent his hanky. Although he had a religious discussion with the driver (one of his hobbies), the taxi ride was very calming, nonetheless, giving us some space to reflect. Our parting was fine, there was an air of hope that the right time would come when both of us could learn to give way to each other's decisions, to build again a healthy relationship between us.

I was his girl. I am his girl still.
But at the same time, I am also not HIS girl.

I love you Papa, I always did. And will always do.

S.O.T.


(,"): Walang humpay na pagniniig,
Sa gitna ng kwartong madilim at malamig;
Habang nagsasalo ang mga mapusok na bibig,
Sa walang tigil na pagtagaktak ng tubig.

(",): At muling naghinang ang kanilang mga labi,
Pikit matang dinama ang mga haplos at himas ng kanilang mga kamay,
Balat nila'y pawisan sa tuwa
Ng mga umaalon na laman.

(,"): Ang mga namutawing salita,
Kasabay ng buntong hininga ng pagnanasa;
May pagkaaktuwang ang mga paggalaw,
May isang ritmong ipinapataw.

(",): At bumigat ang mga hininga,
Bumilis ang alon na animo'y magdadala sa kanila
sa ligayang hindi mapaliwanag,
Nagkita ang mga mata habang nagkayakap ang mga paa at kamay.

(,"): Sa kanilang walang tigil na pag-uulayaw,
Sa kanilang ritmong isinasayaw;
Naabot ang sukdulan
Ng inaasam na kaligayahan.

(",): At diyan nagwawakas ang kwentong maalab xerex...
sa susunod...mabuhay!

(,"): Mæbuhey! At diyan nabuhos ang panggigil
Ng dalawang taong hindi makapagpigil. ;)

I hate him...


But I still love him.

Ang ilong ko ngayon ay terible.
Nagpapahabol na parang babae.

A Slacker's Dream

I just realized that I wanna study abroad and take my graduate studies there. I find it more conducive to study in a new environment rather than in place that I'm already familiar with. I easily get bored, that's the problem with me.

Maybe that's one of the reasons why I chose Ateneo over UP even if the latter was my dream school. That time, when I was in a dilemma where to spend my college years, I found out that almost all of my batchmates would be studying in UP. And it bothered me. I would be in a different school, but I would still be with my old pals, mingling with old faces. Not that I had a problem being with my friends or batchmates. I just wanted to start a new beginning, a new life, a new me. And I thought that that wouldn't be possible if there were people who still treated me like what I was in high school--that I was not mature enough, that I couldn't do this and that, that I was a happy-go-lucky gal. I needed some room to grow, and to be able to do that, I had to be in a place where nobody knew who I really was. Back to zero. Getting-to-know phase. Like a clean sheet of paper ready to be drawn by someone, say, an artist.

Wanna get surprised every now and then, meet new people, study and try new things, go to places I've never been. Adventure. Hay.


And yes, I'm thinking about these things while I can't even get decent grades in my subjects this semester. Sheesh.
Is there any scholarship granted to slackers like me? (100% tuition and fees, dorm, allowance, and a two-way ticket)
How I wish.

For that, I think I will write to Wish Ko Lang. ;)

Kaewanan

Lately, epitome ako ng salitang ewan. Lahat ng katanungang bumubulaga sa mukha ko, puro ewan ang sagot ko.
Ano na bang nangyayari sa buhay mo Fatima?
Ewan.
Ano na bang nangyayari sa pag-aaral mo?
Ewan.
Bakit ka natutulog imbes na nag-aaral at ginagawa ang takdang-aralin?
Ewan.
Bakit ka bugnutin ngayon?
Ewan.
Bakit hindi ka makapagprove sa Automata subject mo?Bobo ka ba?
Ewan. Ewan.
Bakit hindi ka pumapasok sa isang klase mo?
Ewan.
Bakit ba ganyan ang buhok mo, may sariling buhay, hindi sumusunod sa pag-ayos mo? Bakit ka kulot eh samantalang diretso ang buhok ng mga kapatid mo?
Ewan.
Bakit naging ugali mo ang maglinis ng mga mouse sa computer lab sa iskul?
Ewan.
Bakit ang hilig-hilig mong matulog, para kang baboy na palamunin?
Ewan.
Bakit pakiramdam mo matanda ka na, eh bente uno años ka pa lang?
Ewan.
Bakit puro ewan ang sagot mo sa lahat ng tanong dito?
EWAN. EWAN. EWAN.

Bakit si...?
Ewan ko ngaaaaa.

Bakit ba ang kulit-kulit mo, sabi ng ewan ko nga eh?!!
Bah, ewan ko sa'yo.

At Work on a Friday Morning

Sitting here all alone on a friday..
Dialing up computer-generated numbers.
Giving out surveys to people i don't even know and i don't barely understand.
Almost begging them to answer my questions.
Putting a plastered smile on my voice and pretending I REALLY CARE for them.


I miss him...
OR I just miss having someone.

I'm tired of being alone...
So hurry up and get here...
So tired of being alone...
So hurry up and get here...
Get here...

A love song for no one.
A love crap for no one.

Maselang Bagay ang Pagtanggal ng Tinik sa Lalamunan

Tangina mong tinik ka.
Ang hirap mong lunukin.
Sobrang kapit mo.
Hindi ka basta-basta sumasama sa laway ko sa bawat paglunok.
Kahit uminom ako ng isang basong tubig.
Kahit lumamon ako ng isang buong saging na lakatan.
Kahit dalawang kutsarang kanin hindi mo ininda.
Halos isuka ko na nga ang lahat ng kinain ko kanina sa pagtatangka kong sungkitin ka.
Pero 'langya, ang tibay mo.
Sinubukan ko na rin na lumunok ng polo, oo, yung "mint with a hole".
Baka sakaling sumabit ka sa butas nito at nang matunaw ka na ng tiyan ko.
Pero hanep ka talaga, nandiyan ka pa rin, nakaangkla.
Saludo talaga ako sa katatagan mo.
Para kang ako eh, yung tipo ng estudyante na kapit-sa-patalim-basta-pasado-lang.
Naiintindihan ko na tuloy ngayon ang pakiramdam ng mga guro ko sa akin.
Para ka rin yung tipo ng taong ang sarap-sarap i-flush sa inidoro.
Leche kang tinik ka.
Pa-hard-to-get ka pa kasi eh.

Mas mabuti sigurong lunurin kita sa muriatic acid o sulfuric acid para mas matapang.
Tiyak tunaw ka.
Pati na ang mga estudyanteng katulad ko.
Pati na ang mga taong masarap burahin sa mundo na katulad mo, dito sa lalamunan ko.




Parang ikaw.

I Touch Myself...

I love myself
I want you to love me
When I'm feelin' down
I want you above me
I search myself
I want you to find me
I forget myself
I want you to remind me

I don't want anybody else
When I think about you
I touch myself
I don't want anybody else
Oh no, oh no, oh no

You're the one who makes me happy honey
You're the sun who makes me shine
When you're around I'm always laughing
I want to make you mine

I close my eyes
And see you before me
Think I would die
If you were to ignore me
A fool could see
Just how much I adore you
I get down on my knees
I'd do anything for you

I don't want anybody else
When I think about you
I touch myself
I don't want anybody else
Oh no, oh no, oh no

I love myself
I want you to love me
When I'm feelin' down
I want you above me
I search myself
I want you to find me
I forget myself
I want you to remind me

I don't want anybody else
When I think about you
I touch myself
I don't want anybody else
Oh no, oh no, oh no

I want you
I don't want anybody else
And when I think about you
I touch myself
Ooh, oooh, oooooh, aaaaaah

I don't want anybody else
When I think about you
I touch myself
I don't want anybody else
Oh no, oh no, oh no

--------------------------------

You thinkin if i touch myself when i think about u baby?
hmmm..
Dream on.
hahaha.;)

Sinubukan kong alisin ka sa sistema ko.
Ang pangit mo kasi eh.
Para kang maliit na tuldok sa isang maputi at malinis na papel.
Paulit-ulit kong sinira ang buo mong entidad.
Ngunit paulit-ulit kang sumusulpot, bumabalik.
Ang kulit-kulit mo, ang hirap pigilan ng pag-iral mo.
Pinaso ng sigarilyo ngunit hindi ka man lamang kumislot.
Sinaksak ng kutsilyo ngunit walang dugong tumagas.
Kinagat ng matalim na mga ngipin hanggang mapawi ang panggigil.
Lahat ng 'yan, balewala sa 'yo.
Wala ka kasing pakiramdam.
Manhid ka.
Manhid sa mga nangyayari sa paligid.
Manhid sa nandidiri at mapanghusgang mga mata.
Manhid sa bawat sakit na ipinapataw ko sa 'yo.
Manhid.

Ngunit, dapat binubura ang mga katulad mo dito sa mundo.
Pinapaso,
sinasaksak,
kinakagat.
Hanggang masunog.
Hanggang dumugo.
Hanggang mawala ng tuluyan.
Kailangang mawala ka...

Kulugo.

Habang kumakain ng mais at iniisip ka.


Alam ko kung paano maging masaya:
Sa tuwing nag-uusap tayo ng walang kabagay-bagay.
Sa tuwing napapatawa kita sa mga popcorn jokes ko.
Sa bawat tawang isinasagot mo sa paghalakhak ko.
Sa mga mensaheng sumasalubong sa akin sa umaga.
Sa mga mensaheng nagduduyan sa aking upang makatulog sa gabi.
Sa katapatan ng boses mong pumapawi sa pighati ng isang sawing mangingibig.

Alam ko kung paano magtampo:
Sa mga usapang namumutiktik ng nakababagabag na katahimikan.
Sa mga katanungang walang kasagutan.

Ang dating ningas ng puso'y unti-unting nilunod ng tubig ng kahapon.

Alam ko kung paano masaktan.

Alam ko kung paano magalit.




At alam ko kung kailan ka dapat bitiwan.

I'm an official member of the labor force.


At nagbabayad ng buwis para may pang-merienda ang mga pulitiko.
Owell.
Dazlayp.
Hansaya-saya! Kasi lahat sa batch namin (wave 11) ay pumasa sa training.
Hangkukulit nila.
Saka walang dull moments. ;)
Congrats wave 11!;)
Kaya natin to!;)



Go go go wave 11!;)

Liham ng Ama sa Anak

Marami tayong napag-uusapan
at wala tayong pinag-uusapan.

Ikukuwento mo ang istorya
ng napanood mong sine
tungkol sa mga taga-ibang planeta
na sumalakay sa mundo.

Ipapaliwanag ko kung paano
nakukuha sa isang tungga
ang tequila sa loob ng kopitang
nakalublob sa mag ng serbesa.

Marami tayong napag-uusapang
walang kabagay-bagay,
pero hindi natin pinag-uusapan
ang nanunuot sa kalansay.

Laman ka ng aking laman,
dugo ng aking dugo,
pero hindi mo itatanghal sa akin
ang kaibuturan ng iyong puso.

Sa aking ugat nagmula ang bunga,
sa aking hingal bumuga ang hininga,
pero hindi ko ikukumpisal sa iyo
ang likaw ng aking bituka.

Wala kang ibinubulong,
at wala akong itinatanong.
Hindi ako nagbubunyag,
at hndi ka nag-uungkat.

Iisa ang hilatsa
ng ating buto-buto,

pero ang liham mo ay lihim mo,
hindi mo ipapabasa sa akin,
at ang luha ko ay luho ko,
hindi ko ipapaligo sa iyo.

Gayunpaman, alam ko na kung
ako'y plastado na
sa tequila at sa serbesa,
nakahanda kang magmaneho,

at dapat mong malaman
na kapag dumating ang mga taga-ibang planeta,
magdadaan sila sa ibabaw ng aking bangkay
bago ka nila maagaw.


ni Jose F. Lacaba

Lihim.

Mga sikretong pagkikita.
Mga nakaw na halik sa mga tagong lugar ng aklatan.
Mga makahulugang ngitian at titigan.
Mga tagong paghahawakan ng mga kamay sa ilalim ng mesa ng isang kainan.
Mga usapang umiikot sa karanasang inyong-inyo lamang.
Ang pagsasanib ng mga katawan na ang tanging saksi ay ang apat na sulok ng kwarto--ang kwartong pinag-iinugan ng inyong mundo.


Mga pagpapaalam na hindi maaring isulat sa libro ng kasaysayan--kailanma'y hindi naganap.